In Catilinam, M. Tullius Cicero. M. Tulli
Ciceronis Orationes: Recognovit brevique adnotatione critica instruxit Albertus
Curtis Clark Collegii Reginae Socius. Albert Curtis Clark. Oxonii. e Typographeo
Clarendoniano. 1908. Scriptorum Classicorum Bibliotheca
Oxoniensis.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
est mihi tanti, Quirites, huius invidiae falsae atque iniquae
tempestatem subire, dum modo a vobis huius horribilis belli ac nefarii
periculum depellatur. dicatur sane eiectus esse a me, dum
modo eat in exsilium. sed mihi credite, non est iturus.
numquam ego ab[*]ab α: a cett.
dis immortalibus optabo, Quirites, invidiae meae
relevandae[*]levandae x et Schol. Gron.
causa ut Catilinam ducere exercitum hostium atque in armis volitare
audiatis, sed triduo tamen audietis; multoque magis illud timeo ne mihi
sit invidiosum aliquando quod illum emiserim potius[*]potius om. CAV
quam quod eiecerim. sed cum sint homines qui illum,
cum profectus sit, eiectum esse dicant, idem, si interfectus esset, quid
dicerent?
quamquam isti qui Catilinam Massiliam ire dictitant non tam
hoc queruntur quam verentur. nemo est istorum tam misericors
qui illum non ad Manlium quam ad Massiliensis ire malit. ille
autem, si me hercule hoc quod agit numquam antea cogitasset, tamen
latrocinantem se interfici mallet quam exsulem vivere. nunc
vero, cum ei nihil adhuc praeter ipsius voluntatem cogitationemque
acciderit, nisi quod vivis nobis Roma profectus est, optemus potius ut
eat in exsilium quam queramur.