Tusculanae Disputationes, Cicero, Marcus Tullius, creator; Pohlenz, M, 1872-1962, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
sit igitur hic[*]hic K1 fons; utamur tamen in his perturbationibus describendis[*]discrib. Mue. sed cf. Th. l. l. 5, 663 Stoicorum definitionibus et partitionibus,[*]parti
Figure here!
cipationibus R1 particionibus GVH qui mihi videntur in hac quaestione versari acutissime.
Est igitur Zenonis haec definitio, ut perturbatio[*]Zeno fr. 205 sit, quod πάθος [*]πατOC K patos R (πex
Figure here!
) πλTωC H ille dicit, aversa a[*]a om. V1 (add. c) recta ratione contra naturam animi commotio. quidam brevius perturbationem esse adpetitum vehementiorem, sed vehementiorem eum volunt esse, qui longius discesserit a naturae constantia. partes autem perturbationum volunt ex duobus opinatis bonis nasci et ex duobus opinatis malis; ita esse quattuor, ex bonis libidinem et laetitiam,
p.367
ut sit laetitia praesentium bonorum, libido futurorum, ex malis metum et aegritudinem nasci censent, metum futuris, aegritudinem praesentibus; quae enim venientia metuuntur, eadem adficiunt aegritudine[*]aegritudinem K (corr. 2) RH instantia.
laetitia autem et libido in bonorum opinione versantur, cum libido ad id, quod videtur bonum, inlecta[*]inlecta ς iniecta X et[*]sqq. cf. Barlaami eth. sec. Stoicos 2, 11 qui hinc haud pauca adsumpsit. inflammata rapiatur, laetitia ut adepta iam aliquid concupitum ecferatur et gestiat. natura[*]natura ς Vrec naturae X (-re K) enim omnes ea,[*]Stoic. fr. 3, 438 quae bona videntur, secuntur fugiuntque contraria; quam ob rem simul obiecta species est[*]speciei est H speci est KR (
Figure here!
add. c) speciest GV cuiuspiam, quod bonum videatur, ad id adipiscendum impellit ipsa natura. id cum constanter prudenterque fit, eius modi adpetitionem Stoici βούλησιν [*]BOγλAHClN KR boγλHC
Figure here!
in G boγαHCin V appellant, nos appellemus[*]appellemus We. appellamus X (apell
Figure here!
G) cf. v. 26, fin. 3, 20 voluntatem, eam[*]eam iam V illi putant in solo esse sapiente; quam sic definiunt: voluntas est, quae quid cum ratione desiderat. quae autem ratione adversante[*]adversante Po. (cf. p.368, 6; 326, 3; St. fr. 3, 462 ἀπειθῶς τῷ λόγῳ ὠθούμενον ἐπὶ πλεῖον adversa X (d del. H1) a ratione aversa Or. incitata est vehementius, ea libido est vel cupiditas effrenata, quae in omnibus stultis invenitur.