Tusculanae Disputationes, Cicero, Marcus Tullius, creator; Pohlenz, M, 1872-1962, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Qui modum igitur vitio quaerit, similiter facit, ut si posse putet eum qui se e Leucata praecipitaverit sustinere se, cum velit. ut enim id non potest, sic animus perturbatus et incitatus nec cohibere[*]neccoloco K se potest nec, quo loco[*]n
Figure here!
eqoloco G1 necquiloco R1 (corr. 2) vult, insistere. omninoque, quae crescentia[*]omnino quaeque cr. X (quaequae K) pernitiosa GRV perniciosa sunt, eadem sunt vitiosa nascentia;
aegritudo autem ceteraeque perturbationes amplificatae certe pestiferae sunt: igitur[*]pestiferunt ig. K1 etiam susceptae continuo in magna pestis parte versantur. etenim ipsae[*]ipse GV se impellunt, ubi semel a ratione discessum est, ipsaque sibi imbecillitas[*]inb. G indulget in altumque provehitur imprudens nec reperit[*]repperit X locum consistendi. quam ob rem nihil interest, utrum moderatas perturbationes adprobent an moderatam iniustitiam, moderatam ignaviam, moderatam intemperantiam; qui enim vitiis modum apponit, is partem suscipit vitiorum; quod cum ipsum per se odiosum est, tum eo molestius, quia sunt in lubrico incitataque semel proclivi labuntur sustinerique[*]sustineri quae X (qu
Figure here!
e V) nullo modo possunt.
Quid, quod idem Peripatetici perturbationes istas, quas nos[*]nos Vc ς non X extirpandas putamus, non modo naturalis esse dicunt, sed etiam utiliter a natura datas?