Tusculanae Disputationes, Cicero, Marcus Tullius, creator; Pohlenz, M, 1872-1962, editor
quaedam autem sunt aegritudines, quas levare illa[*]ulla Vrec medicina nullo modo possit, ut, si quis aegre ferat nihil in se esse virtutis, nihil animi, nihil officii, nihil honestatis, propter mala is[*]is ex si G2 agatur G1 quidem angatur, sed alia quaedam sit ad eum admovenda curatio, et talis quidem, quae possit esse omnium etiam de ceteris rebus discrepantium philosophorum. inter omnis enim convenire oportet commotiones animorum a recta ratione aversas esse vitiosas,[*]vitiosas om. V3 ut, etiamsi vel mala sint illa, quae[*]quaeex quem V3 metum aegritudinemve, vel[*]vel ...17 vel Bentl. nec ... nec bona, quae cupiditatem laetitiamve moveant, tamen sit vitiosa ipsa commotio. constantem enim quendam volumus, sedatum, gravem, humana omnia spernentem[*]spernentem Anon. ap. Lb. illum esse, quem[*]prementem (praem. GKH)X (vix Cice- ronianum, licet Sen. de ira 3, 6, 1 dicat: animus quietus semper, ... omnia infra se premens cf. Tusc. p. 405, 20 omnia subter se habet) praemeditantem Se. magnanimum et fortem virum[*]virum add. G 3 dicimus. talis autem nec maerens nec timens nec cupiens nec gestiens esse quisquam potest. eorum enim haec sunt, qui eventus[*]quae ventus G1 (corr. 1) V1 (corr. 3) humanos superiores quam suos animos esse ducunt.[*]ducunt ς di- cunt X
p.393
Quare omnium philosophorum, ut[*]aut V (exp. 3) ante dixi, una[*]St. fr. 3, 488 cf. 474 ratio est medendi, ut nihil, quale sit illud quod perturbet animum, sed de ipsa sit[*]sit add.G2 perturbatione dicendum. itaque primum in ipsa cupiditate, cum id solum agitur ut ea tollatur, non est quaerendum, bonum illud necne sit quod lubidinem[*]lib. H (bis) K1 priore loco moveat, sed lubido ipsa tollenda est, ut, sive,[*]sive ex sine V3 quod honestum est, id sit summum bonum sive voluptas sive horum utrumque coniunctum sive tria illa genera bonorum, tamen, etiamsi[*]etiamsi si H virtus KRH virtutis ipsius vehementior adpetitus sit, eadem sit[*]sit add. G1 omnibus ad deterrendum adhibenda oratio. continet autem omnem sedationem animi humana in conspectu posita natura; quae quo facilius expressa cernatur, explicanda est oratione communis condicio lexque vitae.[*]constantem ... 393, 15 vitae H