Tusculanae Disputationes, Cicero, Marcus Tullius, creator; Pohlenz, M, 1872-1962, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
ad te[*]at V1 igitur mihi iam convertenda omnis
p.391
oratio est; simulas enim quaerere te de sapiente, quaeris autem fortasse de te.
Earum[*]eorum ς earum X igitur perturbationum, quas exposui, variae sunt curationes. nam neque omnis aegritudo una ratione sedatur[*]sadatur V (alia est enim lugenti, alia miseranti aut invidenti adhibenda[*]adhibenda add. G2 medicina); est etiam in omnibus quattuor perturbationibus illa distinctio, utrum ad universam perturbationem, quae est aspernatio rationis aut[*]aut V adpetitus vehementior, an ad singulas, ut ad metum lubidinem[*]libid. K1V reliquas[*]reliquas V1 (que add. 3) reliquias GKR melius adhibeatur oratio, et utrum illudne non videatur aegre ferundum, ex quo suscepta sit aegritudo, an omnium rerum tollenda[*]tollenda ς toleranda X omnino[*]omni V1 aegritudo, ut, si quis aegre ferat se pauperem esse, idne disputes, paupertatem malum non esse, an hominem aegre ferre nihil oportere. nimirum hoc melius, ne, si[*]si add. Kc forte de paupertate non persuaseris, sit aegritudini concedendum; aegritudine autem sublata propriis rationibus, quibus heri usi sumus, quodam modo etiam paupertatis malum tollitur.
sed omnis eius modi perturbatio animi[*]animi enim V1 placatione abluatur illa quidem, cum doceas nec[*]nec ςV3 et X bonum illud esse, ex quo laetitia aut[*]aut V et G1 libido oriatur, nec malum, ex quo aut metus aut aegritudo; verum tamen haec est certa et propria sanatio, si doceas ipsas perturbationes per se esse vitiosas nec habere quicquam aut naturale aut necessarium, ut[*]ut aut R1V ipsam[*]ipsa GRV1 aegritudinem leniri videmus, cum obicimus[*]obicibus GKR maerentibus imbecillitatem[*]inbecil
Figure here!
itatem G animi ecfeminati, cumque eorum gravitatem constantiamque[*]gravitate constantiaque GRV1 laudamus, qui non turbulente humana patiantur. quod quidem solet eis etiam accidere, qui
p.392
illa mala esse censent, ferenda[*]ferendum K tamen aequo animo arbitrantur.[*]arbitratur GRV1 putat[*]puta GRV1 aliquis[*]aliquid K idem fuit fort. in R (aliqui
Figure here!
esse) esse voluptatem bonum, alius autem pecuniam; tamen et ille ab intemperantia et hic ab avaritia[*]hic abaritia V1 avocari potest. illa autem altera ratio et oratio,[*]et oratio om. V quae simul et opinionem falsam[*]falsa GRV1 tollit et[*]et om. K1 aegritudinem[*]aegritudine GRV1 detrahit, est ea quidem utilior, sed raro proficit neque est ad volgus adhibenda.