de Natura Deorum, Cicero, Marcus Tullius, creator; Plasberg, Otto, 1869-1924, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Quanto melius haec vulgus imperitorum, qui non membra solum hominis deo tribuant
sed usum etiam membrorum; dant enim arcum sagittas hastam clipeum fuscinam fulmen, et si actiones
quae sint deorum non vident, nihil agentem tamen deum
non queunt cogitare. ipsi qui inridentur Aegyptii nullam beluam nisi ob aliquam utilitatem quam ex ea caperent consecraverunt; velut ibes maximam vim serpentium conficiunt, cum sint aves excelsae cruribus rigidis corneo proceroque rostro; avertunt pestem ab
Aegypto, cum volucris anguis ex vastitate Libyae vento
Africo invectas interficiunt atque consumunt, ex quo
fit ut illae nec morsu vivae noceant nec odore mortuae.
possum de ichneumonum utilitate de crocodilorum de
faelium dicere, sed nolo esse longus. ita concludam, tamen beluas a barbaris propter beneficium consecratas,
vestrorum deorum non modo beneficium nullum extare, sed ne factum quidem omnino.
"Nihil habet" inquit "negotii". Profecto Epicurus quasi pueri delicati nihil cessatione melius existimat. at ipsi tamen pueri
etiam cum cessant exercitatione aliqua ludicra delectantur: deum sic feriatum volumus cessatione torpere, ut,
si se commoverit, vereamur ne beatus esse non possit?
haec oratio non modo deos spoliat motu et actione divina, sed etiam homines inertis efficit, si quidem agens
aliquid ne deus quidem esse beatus potest.