de Natura Deorum, Cicero, Marcus Tullius, creator; Plasberg, Otto, 1869-1924, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Istisne fidentes somniis non modo Epicurus et
Metrodorus et Hermarchus contra Pythagoram Platonem Empedoclemque dixerunt, sed meretricula
etiam Leontium contra Theophrastum scribere ausast
—scito illa quidem sermone et Attico, sed tamen:
tantum Epicuri hortus habuit licentiae. Et soletis
queri; Zeno quidem etiam litigabat; quid dicam
Albucium; nam Phaedro nihil elegantius nihil humanius, sed stomachabatur senex si quid asperius
p.37
dixeram, cum Epicurus Aristotelem vexarit contumeliosissime, Phaedoni Socratico turpissime male dixerit,
Metrodori sodalis sui fratrem Timocraten, quia nescio
quid in philosophia dissentiret, totis voluminibus conciderit, in Democritum ipsum quem secutus est fuerit
ingratus, Nausiphanem magistrum suum, a quo non
nihil didicerat, tam male acceperit. Zeno quidem non
eos solum qui tum erant, Apollodorum Sillim ceteros, figebat maledictis, sed Socraten ipsum parentem
philosophiae Latino verbo utens scurram Atticum
fuisse dicebat, Chrysippum numquam nisi Chrysippam
vocabat.
tu ipse paulo ante cum tamquam senatum
philosophorum recitares, summos viros desipere delirare dementis esse dicebas. quorum si nemo verum
vidit de natura deorum, verendum est ne nulla sit
omnino.
Nam ista quae vos dicitis sunt tota commenticia, vix digna lucubratione anicularum. non enim
sentitis quam multa vobis suscipienda sint si inpetraritis ut concedamus eandem hominum esse et deorum figuram. omnis cultus et curatio corporis erit
eadem adhibenda deo quae adhibetur homini, ingressus cursus accubitio inclinatio sessio conprehensio, ad
extremum etiam sermo et oratio.