de Natura Deorum, Cicero, Marcus Tullius, creator; Plasberg, Otto, 1869-1924, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
factum esse vultis)—sed tamen quis iste tantus casus,
unde tam felix concursus atomorum, ut repente homines deorum forma nascerentur? Seminane deorum
decidisse de caelo putamus in terras et sic homines
patrum similes extitisse? vellem diceretis; deorum
cognationem agnoscerem non invitus. nihil tale dicitis, sed casu esse factum ut essemus similes deorum.
Et nunc argumenta quaerenda sunt quibus hoc refellatur.
p.36
utinam tam facile vera invenire possim quam falsa
convincere.Etenim enumerasti memoriter et copiose, ut mihi quidem admirari luberet in homine esse Romano tantam
scientiam, usque a Thale Milesio de deorum natura philosophorum sententias.
omnesne tibi illi delirare visi
sunt qui sine manibus et pedibus constare deum posse
decreverint?
Ne hoc quidem vos movet considerantis, quae sit
utilitas quaeque oportunitas in homine membrorum,
ut iudicetis membris humanis deos non egere? quid
enim pedibus opus est sine ingressu, quid manibus
si nihil conprehendendum est, quid reliqua discriptione omnium corporis partium, in qua nihil inane nihil sine causa nihil supervacuaneum est, itaque nulla
ars imitari sollertiam naturae potest. habebit igitur
linguam deus et non loquetur, dentes palatum fauces
nullum ad usum, quaeque procreationis causa natura
corpori adfinxit ea frustra habebit deus; nec externa
magis quam interiora, cor pulmones iecur cetera—
quae detracta utilitate quid habent venustatis (quando
quidem haec esse in deo propter pulchritudinem
voltis)?