de Natura Deorum, Cicero, Marcus Tullius, creator; Plasberg, Otto, 1869-1924, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Sed ut haec concedantur, reliqua qui tandem non modo concedi sed omnino intellegi possunt? Cum fruges Cererem vinum Liberum
dicimus, genere nos quidem sermonis utimur usitato,
sed ecquem tam amentem esse putas qui illud quo
vescatur deum credat esse? Nam quos ab hominibus
pervenisse dicis ad deos, tu reddes rationem quem ad
modum id fieri potuerit aut cur fieri desierit, et ego
discam libenter; quo modo nunc quidem est, non video
quo pacto ille, cui "in monte Oetaeo inlatae lampades"
fuerint ut ait Accius, "in domum aeternam patris" ex
illo ardore pervenerit; quem tamen Homerus apud inferos conveniri facit ab Ulixe sicut ceteros qui excesserant vita.
Quamquam quem potissimum Herculem colamus
scire sane velim;
pluris enim tradunt nobis i qui interiores
p.134
scrutantur et reconditas litteras, antiquissimum
Iove natum—sed item Iove antiquissimo, nam Ioves
quoque pluris in priscis Graecorum litteris invenimus:
ex eo igitur et Lysithoe est is Hercules quem concertavisse cum Apolline de tripode accepimus. alter traditur Nilo natus Aegyptius, quem aiunt Phrygias litteras
conscripsisse. tertius est ex Idaeis Digitis, cui inferias
adferunt †cui. quartus Iovis est et Asteriae Latonae
sororis, qui Tyri maxime colitur, cuius Carthaginem
filiam ferunt, quintus in India qui Belus dicitur, sextus
hic ex Alcmena quem Iuppiter genuit, sed tertius Iuppiter, quoniam ut iam docebo pluris Ioves etiam accepimus.