De Divinatione, De divinatione libri duo; libri de fato quae manserunt. Cicero, Marcus Tullius, creator; Mueller, C. F. W. (Carl Friedrich Wilhelm), 1830-1903, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
At enim observatio diuturna (haec enim pars una
restat) notandis rebus fecit artem. Ain tandem? somnia observari possunt? quonam modo? sunt enim
innumerabiles varietates. Nihil tam praepostere, tam
incondite, tam monstruose cogitari potest, quod non
possimus somniare; quo modo igitur haec infinita et
semper nova aut memoria conplecti aut observando
notare possumus? Astrologi motus errantium stellarum notaverunt; inventus est enim ordo in iis stellis,
qui non putabatur. Cedo tandem, qui sit ordo aut
quae concursatio somniorum; quo modo autem distingui possunt vera somnia a falsis? cum eadem et
aliis aliter evadant et isdem non semper eodem modo;
ut mihi mirum videatur, cum mendaci homini ne verum quidem dicenti credere soleamus, quo modo isti,
si somnium verum evasit aliquod, non ex multis potius uni fidem derogent quam ex uno innumerabilia
confirment.
Si igitur neque deus est effector somniorum neque naturae societas ulla cum somniis neque observatione inveniri potuit scientia, effectum est, ut nihil
prorsus somniis tribuendum sit, praesertim cum illi
ipsi, qui ea vident, nihil divinent, ii, qui interpretantur, coniecturam adhibeant, non naturam, casus autem
innumerabilibus paene saeculis in omnibus plura mirabilia quam in somniorum visis effecerit, neque coniectura, quae in varias partis duci possit, non numquam etiam in contrarias, quicquam sit incertius.
72
Explodatur igitur haec quoque somniorum divinatio
pariter cum ceteris. Nam, ut vere loquamur, superstitio fusa per gentis oppressit omnium fere animos
p.249
atque hominum inbecillitatem occupavit. Quod et in
iis libris dictum est, qui sunt de natura deorum, et
hac disputatione id maxume egimus. Multum enim et
nobismet ipsis et nostris profuturi videbamur, si eam
funditus sustulissemus. Nec vero (id enim diligenter
intellegi volo) superstitione tollenda religio tollitur.
Nam et maiorum instituta tueri sacris caerimoniisque
retinendis sapientis est, et esse praestantem aliquam
aeternamque naturam, et eam suspiciendam admirandamque hominum generi pulchritudo mundi ordoque rerum caelestium cogit confiteri.
Quam ob rem, ut religio
propaganda etiam est, quae est iuncta cum cognitione
naturae, sic superstitionis stirpes omnes eligendae. Instat enim et urget et, quo te cumque verteris, persequitur, sive tu vatem sive tu omen audieris, sive immolaris
sive avem aspexeris, si Chaldaeum, si haruspicem videris,
si fulserit, si tonuerit, si tactum aliquid erit de caelo,
si ostenti simile natum factumve quippiam; quorum
necesse est plerumque aliquid eveniat, ut numquam
liceat quieta mente consistere.
Perfugium videtur
omnium laborum et sollicitudinum esse somnus. At
ex eo ipso plurumae curae metusque nascuntur; qui
quidem ipsi per se minus valerent et magis contemnerentur, nisi somniorum patrocinium philosophi suscepissent, nec ii quidem contemptissimi, sed in primis acuti et consequentia et repugnantia videntes,
qui prope iam absoluti et perfecti putantur. Quorum
licentiae nisi Carneades restitisset, haud scio an soli
iam philosophi iudicarentur. Cum quibus omnis fere
nobis disceptatio contentioque est, non quod eos maxume contemnamus, sed quod videntur acutissime sententias suas prudentissimeque defendere. Cum autem
proprium sit Academiae iudicium suum nullum interponere, ea probare, quae simillima veri videantur,
conferre causas et, quid in quamque sententiam dici
possit, expromere, nulla adhibita sua auctoritate iudicium audientium relinquere integrum ac liberum, tenebimus
p.250
hanc consuetudinem a Socrate traditam eaque inter nos, si tibi, Quinte frater, placebit, quam
saepissime utemur. Mihi vero, inquit ille, nihil potest esse iucundius. Quae cum essent dicta, surreximus.