Epistulae ad Atticum, Epistulae Volume II, Pars Prior Pars Posterior Epistulae Ad Atticum. Cicero, Marcus Tullius, creator; Purser, Louis Claude, 1854-1932, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
et tamen, mi Attice, auguria quoque me incitant quadam spe non
dubia nec haec collegi nostri ab Atto sed illa Platonis de
tyrannis. nullo enim modo posse video stare istum diutius quin ipse per se
etiam languentibus nobis concidat, quippe qui florentissimus ac novus vi, vii diebus
ipsi illi egenti ac perditae multitudini in odium acerbissimum venerit, qui duarum rerum
simulationem tam cito amiserit, mansuetudinis in Metello, divitiarum in
aerario. iam quibus utatur vel sociis vel ministris? ii provincias, ii rem
publicam regent quorum nemo duo menses potuit patrimonium suum gubernare?
non sunt omnia conligenda quae tu acutissime perspicis, sed tamen ea pone
ante oculos; iam intelleges id regnum vix semenstre esse posse. quod si me
fefellerit, feram, sicut multi clarissimi homines in re publica excellentes tulerunt,
nisi forte me Sardanapalli vicem in suo lectulo mori malle censueris quam in exsilio Themistocleo. qui cum fuisset,
ut ait Thucydides, τῶν μὲν παρόντων δι᾽, tamen incidit in eos casus quos vitasset
si eum nihil fefellisset. etsi is erat ut ait idem, qui τὸ ἄμεινον καὶ τὸ χεῖρον ἐν τῷ ἀφανεῖ ἔτι ἑώρα μάλιστα,
tamen non vidit nec quo modo Lacedaemoniorum nec quo modo suorum civium
invidiam effugeret nec quid Artaxerxi polliceretur. non fuisset
illa nox tam acerba Africano sapientissimo viro, non tam dirus ille dies
Sullanus callidissimo viro C. Mario, si nihil
utrumque eorum fefellisset. nos tamen hoc confirmamus illo augurio quo
diximus, nec nos fallit nec aliter accidet.
8
ccorruat iste necesse est aut per adversarios aut ipse per se qui quidem
sibi est adversarius unus acerrimus. id spero vivis nobis fore; quamquam
tempus est nos de illa perpetua iam, non de hac exigua vita cogitare. sin
quid acciderit maturius, haud sane mea multum interfuerit utrum factum fiat videam an
futurum esse multo ante viderim. quae cum ita sint, non est committendum ut
iis paream quos contra me senatus, ne quid res publica detrimenti acciperet, armavit
tibi sunt omnia commendata, quae commendationis meae pro tuo in nos amore non
indigent. nec hercule ego quidem reperio quid scribam; sedeo enim πλουδοκῶν. etsi nihil umquam tam fuit scribendum
quam nihil mihi umquam ex plurimis tuis iucunditatibus gratius accidisse quam quod meam
Tulliam suavissime diligentissimeque coluisti. valde eo ipsa
delectata est, ego autem non minus. cuius quidem virtus mirifica.
quo modo illa fert publicam cladem, quo modo domesticas tricas! quantus
autem animus in discessu nostro! est
στοργή, est summa σύντηξισ. tamen nos recte facere et bene audire vult.
sed hac super re ne nimis, ne meam ipse συμπάθειαν iam evocem.
tu si quid de Hispaniis certius et si quid aliud, dum
adsumus, scribes, et ego fortasse discedens dabo ad te aliquid eo etiam magis quod
Tullia te non putabat hoc tempore ex Italia. cum
Antonio item est agendum ut cum Curione
Melitae me velle esse, huic civili bello nolle interesse.
eo velim tam facili uti posse et tam bono in me quam Curione.
is ad Misenum vi Nonas venturus aicebatur, id est
hodie. sed praemisit mihi odiosas litteras hoc exemplo: