Epistulae ad Atticum, Epistulae Volume II, Pars Prior Pars Posterior Epistulae Ad Atticum. Cicero, Marcus Tullius, creator; Purser, Louis Claude, 1854-1932, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
2.19
multa me sollicitant et ex rei publicae tanto motu et ex iis periculis quae
mihi ipsi intenduntur et sescenta sunt; sed mihi nihil est molestius quam
Statium manu missum;
""
nec quid faciam scio neque tantum est in re quantus est sermo. ego
autem ne irasci possum quidem iis quos valde amo; tantum doleo ac mirifice quidem.
† cetera in magnis rebus†. minae
Clodi contentionesque quae mihi proponuntur modice
me tangunt; etenim vel subire eas videor mihi summa cum dignitate vel declinare nulla
cum molestia posse. dices fortasse:
"dignitatisἅλισ tamquam δρυόσ,
saluti, si me amas, consule."
me miserum! cur non ades? nihil profecto te praeteriret. ego
fortasse τυφλώττω et nimium τῷ.
nec meum imperium, ac mátto imperium, nón
simultatém meam
reverteri saltem!
scito nihil umquam fuisse tam infame, tam turpe, tam peraeque omnibus
generibus, ordinibus, aetatibus offensum quam hunc statum qui nunc est, magis me hercule
quam vellem non modo quam putarem. populares isti iam etiam modestos homines
sibilare docuerunt. Bibulus in caelo est nec qua re scio, sed ita laudatur
quasi
""
Pompeius, nostri amores, quod mihi summo
dolori est, ipse se adflixit. neminem tenent voluntate; ne metu necesse sit
iis uti vereor. ego autem neque pugno cum illa causa propter illam amicitiam
neque approbo, ne omnia improbem quae antea gessi; utor via. "
miliens coactus est dicere;
""
totius theatri clamore dixit itemque cetera. nam et eius modi sunt
ii versus uti in tempus ab inimico Pompei scripti esse videantur:
""
et cetera magno cum fremitu et clamore sunt dicta. Caesar cum
venisset mortuo plausu, Curio filius est insecutus.
huic ita plausum est ut salva re publica Pompeio plaudi solebat.
tulit
Caesar graviter. litterae
Capuam ad Pompeium volare dicebantur. inimici erant
equitibus qui Curioni stantes plauserant, hostes omnibus; Rosciae legi,
etiam frumentariae minitabantur. sane res erat perturbata. equidem
malueram quod erat susceptum ab illis silentio transiri, sed vereor ne non liceat.
non ferunt homines quod videtur esse tamen ferendum; sed est iam una vox
omnium magis odio firmata quam praesidio.
unus homo nobis cunctando restituit rem.
3
populi sensus maxime theatro et spectaculis perspectus est; nam gladiatoribus
qua dominus qua advocati sibilis conscissi; ludis Apollinaribus
Diphilus tragoedus in nostrum Pompeium petulanter invectus
est;
"nóstra miseriá tu es magnus—
Éandem virtutem ístam veniet témpus cum
gravitér gemes
si neque leges neque mores cogunt—,
noster autem Publius mihi minitatur, inimicus est.
impendet negotium, ad quod tu scilicet advolabis. videor mihi
nostrum illum consularem exercitum bonorum omnium, etiam sat bonorum habere firmissimum.
Pompeius significat studium erga me non mediocre; idem adfirmat verbum de
me illum non esse facturum; in quo non me ille fallit sed ipse fallitur.
Cosconio mortuo sum in eius locum invitatus. id erat vocari in
locum mortui. nihil me turpius apud homines fuisset neque vero ad istam ipsam
ἀσφάλειαν quicquam alienius. sunt enim
illi apud bonos invidiosi, ego apud improbos meam retinuissem invidiam, alienam
adsumpsissem. Caesar me sibi vult esse legatum.
honestior declinatio haec periculi; sed ego hoc non repudio. quid
ergo est? pugnare malo. nihil tamen certi. iterum dico
"utinam adesses!"
sed tamen si erit necesse, arcessemus. quid aliud? quid?
hoc opinor. certi sumus perisse omnia; quid enim ἀκκιζόμεθα tam diu?
sed haec scripsi properans et me hercule timide. posthac ad te
aut, si perfidelem habebo cui dem, scribam plane omnia aut, si obscure scribam, tu tamen
intelleges. in iis epistulis me Laelium, te Furium
faciam; cetera erunt ἐν αἰνιγμοῖσ. hic
Caecilium colimus et observamus diligenter.
edicta
Bibuli audio ad te missa. iis ardet dolore et ira noster
Pompeius.