Epistulae ad Brutum, Epistulae Volume III. Cicero, Marcus Tullius, creator; Purser, Louis Claude, 1854-1932, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
1.18
Cum saepe te litteris hortatus essem ut quam primum
rei publicae subvenires in Italiamque exercitum adduceres
neque id arbitrarer dubitare tuos necessarios, rogatus sum
a prudentissima et diligentissima femina, matre tua, cuius
omnes curae ad te referuntur et in te consumuntur ut venirem ad se a. d. VIII Kal. Sextilis. quod ego, ut debui, sine
mora feci. Cum autem venissem, Casca aderat et Labeo et
Scaptius. at illa rettulit quaesivitque quidnam mihi videretur, arcesseremusne te atque id tibi conducere putaremus
an tardare et commorari te melius esset.
respondi id quod
sentiebam, et dignitati et existimationi tuae maxime conducere te primo quoque tempore ferre praesidium labenti et
inclinatae paene rei publicae. quid enim abesse censes
mali in eo bello, in quo victores exercitus fugientem hostem
persequi noluerint et in quo incolumis imperator honoribus
amplissimis fortunisque maximis, coniuge, liberis, vobis adfinibus ornatus bellum rei publicae indixerit? quid dicam
in tanto senatus populique consensu, cum tantum resideat
intra muros mali?
maximo autem, cum haec scribebam,
adficiebar dolore quod, cum me pro adulescentulo ac paene
puero res publica accepisset vadem, vix videbar quod promiseram praestare posse. est autem gravior et difficilior
animi et sententiae maximis praesertim in rebus pro altero
quam pecuniae obligatio. haec enim solvi potest et est
rei familiaris iactura tolerabilis; rei publicae quod spoponderis, quem ad modum solvas, nisi is dependi facile patitur
pro quo spoponderis?
quamquam et hunc, ut spero, tenebo
multis repugnantibus. videtur enim esse indoles, sed flexibilis aetas multique ad depravanduin parati; qui splendore
falsi honoris obiecto aciem boni ingeni praestringi posse
confidunt. itaque ad reliquos hic quoque labor mihi accessit ut omnis adhibeam machinas ad tenendum adulescentem ne famam subeam temeritatis. quamquam quae
temeritas est? magis enim illum pro quo spopondi quam
me ipsum obligavi; nec vero paenitere potest rem publicam
me pro eo spopondisse, qui fuit in rebus gerendis cum suo
ingenio tum mea promissione constantior.
maximus autem, nisi me forte fallit, in re publica nodus
est inopia rei pecuniariae. obdurescunt enim magis cotidie
boni viri ad vocem tributi; quod ex centesima conlatum impudenti censu locupletium in duarum legionum praemiis
omne consumitur. impendent autem infiniti sumptus cum
in hos exercitus quibus nunc defendimur tum vero in
tuum. nam Cassius noster videtur posse satis ornatus
venire. sed et haec et multa alia coram cupio idque quam
primum.