Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
571
auxilio tutos dimittam, opibusque iuvabo.
572
Voltis et his mecum pariter considere regnis;
573
urbem quam statuo vestra est, subducite navis;
574
Tros Tyriusque mihi nullo discrimine agetur.
575
Atque utinam rex ipse Noto compulsus eodem
576
adforet Aeneas! Equidem per litora certos
577
dimittam et Libyae lustrare extrema iubebo,
578
si quibus eiectus silvis aut urbibus errat.”
579
His animum arrecti dictis et fortis Achates
580
et pater Aeneas iamdudum erumpere nubem
581
ardebant. Prior Aenean compellat Achates:
582
“Nate dea, quae nunc animo sententia surgit?
583
omnia tuta vides, classem sociosque receptos.
584
Unus abest, medio in fluctu quem vidimus ipsi
585
submersum; dictis respondent cetera matris.”
586
Vix ea fatus erat, cum circumfusa repente
587
scindit se nubes et in aethera purgat apertum.
588
Restitit Aeneas claraque in luce refulsit,
589
os umerosque deo similis; namque ipsa decoram
590
caesariem nato genetrix lumenque iuventae
591
purpureum et laetos oculis adflarat honores:
592
quale manus addunt ebori decus, aut ubi flavo
593
argentum Pariusve lapis circumdatur auro.
594
Tum sic reginam adloquitur, cunctisque repente
595
improvisus ait: “Coram, quem quaeritis, adsum,
596
Troius Aeneas, Lybicis ereptus ab undis.
597
O sola infandos Troiae miserata labores,
598
quae nos, reliquias Danaum, terraeque marisque
599
omnibus exhaustos iam casibus, omnium egenos,
600
urbe, domo, socias, grates persolvere dignas