Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
601
non opis est nostrae, Dido, nec quicquid ubique est
602
gentis Dardaniae, magnum quae sparsa per orbem.
603
Di tibi, si qua pios respectant numina, si quid
604
usquam iustitia est et mens sibi conscia recti,
605
praemia digna ferant. Quae te tam laeta tulerunt
606
saecula? Qui tanti talem genuere parentes?
607
In freta dum fluvii current, dum montibus umbrae
608
lustrabunt convexa, polus dum sidera pascet,
609
semper honos nomenque tuum laudesque manebunt,
610
quae me cumque vocant terrae.” Sic fatus, amicum
611
Ilionea petit dextra, laevaque Serestum,
612
post alios, fortemque Gyan fortemque Cloanthum.
613
Obstipuit primo aspectu Sidonia Dido,
614
casu deinde viri tanto, et sic ore locuta est:
615
“Quis te, nate dea, per tanta pericula casus
616
insequitur? Quae vis immanibus applicat oris?
617
Tune ille Aeneas, quem Dardanio Anchisae
618
alma Venus Phrygii genuit Simoentis ad undam?
619
Atque equidem Teucrum memini Sidona venire
620
finibus expulsum patriis, nova regna petentem
621
auxilio Beli; genitor tum Belus opimam
622
vastabat Cyprum, et victor dicione tenebat.
623
Tempore iam ex illo casus mihi cognitus urbis
624
Troianae nomenque tuum regesque Pelasgi.
625
Ipse hostis Teucros insigni laude ferebat,
626
seque ortum antiqua Teucrorum ab stirpe volebat.
627
Quare agite, O tectis, iuvenes, succedite nostris.
628
Me quoque per multos similis fortuna labores
629
iactatam hac demum voluit consistere terra.
630
Non ignara mali, miseris succurrere disco.”