Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
480
in Pallanta diu librans iacit atque ita fatur:
481
“Adspice, num mage sit nostrum penetrabile telum.”
482
Dixerat; at clipeum, tot ferri terga, tot aeris,
483
quem pellis totiens obeat circumdata tauri,
484
vibranti cuspis medium transverberat ictu
485
loricaeque moras et pectus perforat ingens.
486
Ille rapit calidum frustra de volnere telum:
487
una eademque via sanguis animusque sequuntur.
488
Corruit in volnus, sonitum super arma dedere
489
et terram hostilem moriens petit ore cruento.
490
Quem Turnus super adsistens,
491
“Arcades, haec,” inquit, “memores mea dicta referte
492
Euandro; qualem meruit, Pallanta remitto.
493
Quisquis honos tumuli, quidquid solamen humandi est,
494
largior. Haud illi stabunt Aeneia parvo
495
hospitia.” Et laevo pressit pede talia fatus
496
exanimem, rapiens immania pondera baltei
497
impressumque nefas, una sub nocte iugali
498
caesa manus iuvenum foede thalamique cruenti,
499
quae Clonus Eurytides multo caelaverat auro;
500
quo nunc Turnus ovat spolio gaudetque potitus.
501
Nescia mens hominum fati sortisque futurae
502
et servare modum, rebus sublata secundis!
503
Turno tempus erit, magno cum optaverit emptum
504
intactum Pallanta et cum spolia ista diemque
505
oderit. At socii multo gemitu lacrimisque
506
impositum scuto referunt Pallanta frequentes.
507
O dolor atque decus magnum rediture parenti
508
haec te prima dies bello dedit, haec eadem aufert,
509
cum tamen ingentis Rutulorum linquis acervos.