Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
331
centum oratores prima de gente Latinos
332
ire placet pacisque manu praetendere ramos,
333
munera portantis aurique eborisque talenta
334
et sellam regni trabeamque insignia nostri.
335
Consulite in medium et rebus succurrite fessis.”
336
Tum Drances idem infensus, quem gloria Turni
337
obliqua invidia stimulisque agitabat amaris,
338
largus opum et lingua melior, sed frigida bello
339
dextera, consiliis habitus non futilis auctor,
340
seditione potens (genus huic materna superbum
341
nobilitas dabat, incertum de patre ferebat),
342
surgit et his onerat dictis atque aggerat iras:
343
“Rem nulli obscuram nostrae nec vocis egentem
344
consulis, O bone rex: cuncti se scire fatentur,
345
quid fortuna ferat populi, sed dicere mussant.
346
Det libertatem fandi flatusque remittat
347
cuius ob auspicium infaustum moresque sinistros
348
(dicam equidem, licet arma mihi mortemque minetur)
349
lumina tot cecidisse ducum totamque videmus
350
consedisse urbem luctu, dum Troia temptat
351
castra fugae fidens et caelum territat armis.
352
Unum etiam donis istis, quae plurima mitti
353
Dardanidis dicique iubes, unum, optime regum,
354
adicias nec te ullius violentia vincat,
355
quin natam egregio genero dignisque hymenaeis
356
des, pater, et pacem hanc aeterno foedere iungas.
357
Quod si tantus habet mentes et pectora terror,
358
ipsum obtestemur veniamque oremus ab ipso:
359
cedat, ius proprium regi patriaeque remittat.
360
Quid miseros totiens in aperta pericula cives