Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
91
Hastam alii galeamque ferunt, nam cetera Turnus
92
victor habet. Tum maesta phalanx Teucrique sequuntur
93
Tyrrhenique omnes et versis Arcades armis.
94
Postquam omnis longe comitum praecesserat ordo,
95
substitit Aeneas gemituque haec addidit alto:
96
“Nos alias hinc ad lacrimas eadem horrida belli
97
fata vocant: salve aeternum mihi, maxime Palla,
98
aeternumque vale.” Nec plura effatus ad altos
99
tendebat muros gressumque in castra ferebat.
100
Iamque oratores aderant ex urbe Latina,
101
velati ramis oleae veniamque rogantes:
102
corpora, per campos ferro quae fusa iacebant,
103
redderet ac tumulo sineret succedere terrae;
104
nullum cum victis certamen et aethere cassis;
105
parceret hospitibus quondam socerisque vocatis.
106
Quos bonus Aeneas haud aspernanda precantis
107
prosequitur venia et verbis haec insuper addit:
108
“Quaenam vos tanto fortuna indigna, Latini,
109
implicuit bello, qui nos fugiatis amicos?
110
Pacem me exanimis et Martis sorte peremptis
111
oratis? Equidem et vivis concedere vellem.
112
Nec veni, nisi fata locum sedemque dedissent,
113
nec bellum cum gente gero: rex nostra reliquit
114
hospitia et Turni potius se credidit armis.
115
Aequius huic Turnum fuerat se opponere morti.
116
Si bellum finire manu, si pellere Teucros
117
apparat, his mecum decuit concurrere telis:
118
vixet, cui vitam deus aut sua dextra dedisset.
119
Nunc ite et miseris supponite civibus ignem.”
120
Dixerat Aeneas. Illi obstipuere silentes