Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
271
visus adesse mihi, largosque effundere fletus,
272
raptatus bigis, ut quondam, aterque cruento
273
pulvere, perque pedes traiectus lora tumentis.
274
Ei mihi, qualis erat, quantum mutatus ab illo
275
Hectore, qui redit exuvias indutus Achilli,
276
vel Danaum Phrygios iaculatus puppibus ignis,
277
squalentem barbam et concretos sanguine crinis
278
volneraque illa gerens, quae circum plurima muros
279
accepit patrios. Ultro flens ipse videbar
280
Compellare virum et maestas expromere voces:
281
“O lux Dardaniae, spes O fidissima Teucrum,
282
quae tantae tenuere morae? Quibus Hector ab oris
283
exspectate venis? Ut te post multa tuorum
284
funera, post varios hominumque urbisque labores
285
defessi aspicimus! Quae causa indigna serenos
286
foedavit voltus? Aut cur haec volnera cerno?”
287
Ille nihil, nec me quaerentem vana moratur,
288
sed graviter gemitus imo de pectore ducens,
289
“Heu fuge, nate dea, teque his, ait, eripe flammis.
290
Hostis habet muros; ruit alto a culmine Troia.
291
Sat patriae Priamoque datum: si Pergama dextra
292
defendi possent, etiam hac defensa fuissent.
293
Sacra suosque tibi commendat Troia penatis:
294
hos cape fatorum comites, his moenia quaere
295
magna, pererrato statues quae denique ponto.”
296
Sic ait, et manibus vittas Vestamque potentem
297
aeternumque adytis effert penetralibus ignem.
298
Diverso interea miscentur moenia luctu,
299
et magis atque magis, quamquam secreta parentis
300
Anchisae domus arboribusque obtecta recessit,