Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
511
cingitur, ac densos fertur moriturus in hostis.
512
Aedibus in mediis nudoque sub aetheris axe
513
ingens ara fuit iuxtaque veterrima laurus,
514
incumbens arae atque umbra complexa Penatis.
515
Hic Hecuba et natae nequiquam altaria circum,
516
praecipites atra ceu tempestate columbae,
517
condensae et divom amplexae simulacra sedebant.
518
Ipsum autem sumptis Priamum iuvenalibus armis
519
ut vidit, “Quae mens tam dira, miserrime coniunx,
520
impulit his cingi telis? Aut quo ruis?” inquit;
521
“Non tali auxilio nec defensoribus istis
522
tempus eget, non, si ipse meus nunc adforet Hector.
523
Huc tandem concede; haec ara tuebitur omnis,
524
aut moriere simul.” Sic ore effata recepit
525
ad sese et sacra longaevum in sede locavit.
526
Ecce autem elapsus Pyrrhi de caede Polites,
527
unus natorum Priami, per tela, per hostis
528
porticibus longis fugit, et vacua atria lustrat
529
saucius: illum ardens infesto volnere Pyrrhus
530
insequitur, iam iamque manu tenet et premit hasta.
531
Ut tandem ante oculos evasit et ora parentum,
532
concidit, ac multo vitam cum sanguine fudit.
533
Hic Priamus, quamquam in media iam morte tenetur,
534
non tamen abstinuit, nec voci iraeque pepercit:
535
“At tibi pro scelere,” exclamat, “pro talibus ausis,
536
di, si qua est caelo pietas, quae talia curet,
537
persolvant grates dignas et praemia reddant
538
debita, qui nati coram me cernere letum
539
fecisti et patrios foedasti funere voltus.
540
At non ille, satum quo te mentiris, Achilles