Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
601
Non tibi Tyndaridis facies invisa Lacaenae
602
culpatusve Paris: divom inclementia, divom,
603
has evertit opes sternitque a culmine Troiam.
604
Aspice—namque omnem, quae nunc obducta tuenti
605
mortalis hebetat visus tibi et umida circum
606
caligat, nubem eripiam; tu ne qua parentis
607
iussa time, neu praeceptis parere recusa:—
608
hic, ubi disiectas moles avolsaque saxis
609
saxa vides mixtoque undantem pulvere fumum.
610
Neptunus muros magnoque emota tridenti
611
fundamenta quatit, totamque a sedibus urbem
612
eruit; hic Iuno Scaeas saevissima portas
613
prima tenet, sociumque furens a navibus agmen
614
ferro accincta vocat.
615
Iam summas arces Tritonia, respice, Pallas
616
insedit, nimbo effulgens et Gorgone saeva.
617
Ipse pater Danais animos viresque secundas
618
sufficit, ipse deos in Dardana suscitat arma.
619
Eripe, nate, fugam, finemque impone labori.
620
Nusquam abero, et tutum patrio te limine sistam.”
621
Dixerat, et spissis noctis se condidit umbris.
622
Adparent dirae facies inimicaque Troiae
623
numina magna deum.
624
Tum vero omne mihi visum considere in ignis
625
Ilium et ex imo verti Neptunia Troia;
626
ac veluti summis antiquam in montibus ornum
627
cum ferro accisam crebrisque bipennibus instant
628
eruere agricolae certatim,—illa usque minatur
629
et tremefacta comam concusso vertice nutat,
630
volneribus donec paulatim evicta, supremum