Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
631
congemuit, traxitque iugis avolsa ruinam.
632
Descendo, ac ducente deo flammam inter et hostis
633
expedior; dant tela locum, flammaeque recedunt.
634
Atque ubi iam patriae perventum ad limina sedis
635
antiquasque domos, genitor, quem tollere in altos
636
optabam primum montis primumque petebam,
637
abnegat excisa vitam producere Troia
638
exsiliumque pati. “Vos O, quibus integer aevi
639
sanguis,” ait “solidaeque suo stant robore vires,
640
vos agitate fugam:
641
me si caelicolae voluissent ducere vitam,
642
has mihi servassent sedes. Satis una superque
643
vidimus exscidia et captae superavimus urbi.
644
Sic O, sic positum adfati discedite corpus.
645
Ipse manu mortem inveniam; miserebitur hostis
646
exuviasque petet; facilis iactura sepulcri.
647
Iam pridem invisus divis et inutilis annos
648
demoror, ex quo me divom pater atque hominum rex
649
fulminis adflavit ventis et contigit igni.”
650
Talia perstabat memorans, fixusque manebat.
651
Nos contra effusi lacrimis, coniunxque Creüsa
652
Ascaniusque omnisque domus, ne vertere secum
653
cuncta pater fatoque urguenti incumbere vellet.
654
Abnegat, inceptoque et sedibus haeret in isdem.
655
Rursus in arma feror, mortemque miserrimus opto:
656
nam quod consilium aut quae iam fortuna dabatur?
657
“Mene efferre pedem, genitor, te posse relicto
658
sperasti, tantumque nefas patrio excidit ore?
659
Si nihil ex tanta Superis placet urbe relinqui,
660
et sedet hoc animo, perituraeque addere Troiae