Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
151
in somnis, multo manifesti lumine, qua se
152
plena per insertas fundebat luna fenestras;
153
tum sic adfari et curas his demere dictis:
154
“Quod tibi delato Ortygiam dicturus Apollo est,
155
hic canit, et tua nos en ultro ad limina mittit.
156
Nos te, Dardania incensa, tuaque arma secuti,
157
nos tumidum sub te permensi classibus aequor,
158
idem venturos tollemus in astra nepotes,
159
imperiumque urbi dabimus: tu moenia magnis
160
magna para, longumque fugae ne linque laborem.
161
Mutandae sedes: non haec tibi litora suasit
162
Delius, aut Cretae iussit considere Apollo.
163
Est locus, Hesperiam Grai cognomine dicunt,
164
terra antiqua, potens armis atque ubere glaebae;
165
Oenotri coluere viri; nunc fama minores
166
Italiam dixisse ducis de nomine gentem:
167
hae nobis propriae sedes; hinc Dardanus ortus,
168
Iasiusque pater, genus a quo principe nostrum.
169
Surge age, et haec laetus longaevo dicta parenti
170
haud dubitanda refer: Corythum terrasque requirat
171
Ausonias; Dictaea negat tibi Iuppiter arva.”
172
Talibus attonitus visis et voce deorum—
173
nec sopor illud erat, sed coram adgnoscere voltus
174
velatasque comas praesentiaque ora videbar;
175
tum gelidus toto manabat corpore sudor
176
corripio e stratis corpus, tendoque supinas
177
ad caelum cum voce manus, et munera libo
178
intemerata focis. Perfecto laetus honore
179
Anchisen facio certum, remque ordine pando.
180
Adgnovit prolem ambiguam geminosque parentes,