Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
4
1
At regina gravi iamdudum saucia cura
2
volnus alit venis, et caeco carpitur igni.
3
Multa viri virtus animo, multusque recursat
4
gentis honos: haerent infixi pectore voltus
5
verbaque, nec placidam membris dat cura quietem.
6
Postera Phoebea lustrabat lampade terras,
7
umentemque Aurora polo dimoverat umbram,
8
cum sic unanimam adloquitur male sana sororem:
9
“Anna soror, quae me suspensam insomnia terrent!
10
Quis novus hic nostris successit sedibus hospes,
11
quem sese ore ferens, quam forti pectore et armis!
12
Credo equidem, nec vana fides, genus esse deorum.
13
Degeneres animos timor arguit: heu, quibus ille
14
iactatus fatis! Quae bella exhausta canebat!
15
Si mihi non animo fixum immotumque sederet,
16
ne cui me vinclo vellem sociare iugali,
17
postquam primus amor deceptam morte fefellit;
18
si non pertaesum thalami taedaeque fuisset,
19
huic uni forsan potui succumbere culpae.
20
Anna, fatebor enim, miseri post fata Sychaei
21
coniugis et sparsos fraterna caede Penatis,
22
solus hic inflexit sensus, animumque labantem
23
impulit: adgnosco veteris vestigia flammae.
24
Sed mihi vel tellus optem prius ima dehiscat,
25
vel Pater omnipotens adigat me fulmine ad umbras,
26
pallentis umbras Erebi noctemque profundam,
27
ante, Pudor, quam te violo, aut tua iura resolvo.
28
Ille meos, primus qui me sibi iunxit, amores
29
abstulit; ille habeat secum servetque sepulchro.”
30
Sic effata sinum lacrimis implevit obortis.