Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
121
dum trepidant alae, saltusque indagine cingunt,
122
desuper infundam, et tonitru caelum omne ciebo.
123
Diffugient comites et nocte tegentur opaca:
124
speluncam Dido dux et Troianus eandem
125
devenient; adero, et, tua si mihi certa voluntas,
126
conubio iungam stabili propriamque dicabo,
127
hic hymenaeus erit.”—Non adversata petenti
128
adnuit, atque dolis risit Cytherea repertis.
129
Oceanum interea surgens Aurora reliquit.
130
It portis iubare exorto delecta iuventus;
131
retia rara, plagae, lato venabula ferro,
132
Massylique ruunt equites et odora canum vis.
133
Reginam thalamo cunctantem ad limina primi
134
Poenorum exspectant, ostroque insignis et auro
135
stat sonipes, ac frena ferox spumantia mandit.
136
Tandem progreditur, magna stipante caterva,
137
Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo.
138
Cui pharetra ex auro, crines nodantur in aurum,
139
aurea purpuream subnectit fibula vestem.
140
Nec non et Phrygii comites et laetus Iulus
141
incedunt. Ipse ante alios pulcherrimus omnis
142
infert se socium Aeneas atque agmina iungit.
143
Qualis ubi hibernam Lyciam Xanthique fluenta
144
deserit ac Delum maternam invisit Apollo,
145
instauratque choros, mixtique altaria circum
146
Cretesque Dryopesque fremunt pictique Agathyrsi;
147
ipse iugis Cynthi graditur, mollique fluentem
148
fronde premit crinem fingens atque implicat auro;
149
tela sonant umeris: haud illo segnior ibat
150
Aeneas; tantum egregio decus enitet ore.