Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
91
cara Iovis coniunx, nec famam obstare furori,
92
talibus adgreditur Venerem Saturnia dictis:
93
“Egregiam vero laudem et spolia ampla refertis
94
tuque puerque tuus, magnum et memorabile numen,
95
una dolo divom si femina victa duorum est!
96
Nec me adeo fallit veritam te moenia nostra
97
suspectas habuisse domos Karthaginis altae.
98
Sed quis erit modus, aut quo nunc certamine tanto?
99
Quin potius pacem aeternam pactosque hymenaeos
100
exercemus? Habes, tota quod mente petisti:
101
ardet amans Dido, traxitque per ossa furorem.
102
Communem hunc ergo populum paribusque regamus
103
auspiciis; liceat Phrygio servire marito,
104
dotalisque tuae Tyrios permittere dextrae.”
105
Olli—sensit enim simulata mente locutam,
106
quo regnum Italiae Libycas averteret oras—
107
sic contra est ingressa Venus: “Quis talia demens
108
abnuat, aut tecum malit contendere bello,
109
si modo, quod memoras, factum fortuna sequatur.
110
Sed fatis incerta feror, si Iuppiter unam
111
esse velit Tyriis urbem Troiaque profectis,
112
miscerive probet populos, aut foedera iungi.
113
Tu coniunx tibi fas animum temptare precando.
114
Perge; sequar. Tum sic excepit regia Iuno:
115
“Mecum erit iste labor: nunc qua ratione, quod instat
116
confieri possit, paucis, adverte, docebo.
117
Venatum Aeneas unaque miserrima Dido
118
in nemus ire parant, ubi primos crastinus ortus
119
extulerit Titan, radiisque retexerit orbem.
120
His ego nigrantem commixta grandine nimbum,