Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
271
quid struis, aut qua spe Libycis teris otia terris?
272
Si te nulla movet tantarum gloria rerum,
273
nec super ipse tua moliris laude laborem,
274
Ascanium surgentem et spes heredis Iuli
275
respice, cui regnum Italiae Romanaque tellus
276
debentur.” Tali Cyllenius ore locutus
277
mortalis visus medio sermone reliquit,
278
et procul in tenuem ex oculis evanuit auram.
279
At vero Aeneas aspectu obmutuit amens,
280
arrectaeque horrore comae, et vox faucibus haesit.
281
Ardet abire fuga dulcisque relinquere terras,
282
attonitus tanto monitu imperioque deorum.
283
Heu quid agat? Quo nunc reginam ambire furentem
284
audeat adfatu? Quae prima exordia sumat?
285
Atque animum nunc huc celerem, nunc dividit illuc,
286
in partisque rapit varias perque omnia versat.
287
Haec alternanti potior sententia visa est:
288
Mnesthea Sergestumque vocat fortemque Serestum,
289
classem aptent taciti sociosque ad litora cogant,
290
arma parent, et quae rebus sit causa novandis
291
dissimulent; sese interea, quando optuma Dido
292
nesciat et tantos rumpi non speret amores,
293
temptaturum aditus, et quae mollissima fandi
294
tempora, quis rebus dexter modus. Ocius omnes
295
imperio laeti parent ac iussa facessunt.
296
At regina dolos—quis fallere possit amantem?
297
praesensit, motusque excepit prima futuros,
298
omnia tuta timens. Eadem impia Fama furenti
299
detulit armari classem cursumque parari.
300
Saevit inops animi, totamque incensa per urbem