Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
301
bacchatur, qualis commotis excita sacris
302
Thyias, ubi audito stimulant trieterica Baccho
303
orgia, nocturnusque vocat clamore Cithaeron.
304
Tandem his Aenean compellat vocibus ultro:
305
“Dissimulare etiam sperasti, perfide, tantum
306
posse nefas, tacitusque mea decedere terra?
307
Nec te noster amor, nec te data dextera quondam,
308
nec moritura tenet crudeli funere Dido?
309
Quin etiam hiberno moliris sidere classem,
310
et mediis properas aquilonibus ire per altum,
311
crudelis? Quid, si non arva aliena domosque
312
ignotas peteres, sed Troia antiqua maneret,
313
Troia per undosum peteretur classibus aequor
314
Mene fugis? Per ego has lacrimas dextramque tuam te
315
(quando aliud mihi iam miserae nihil ipsa reliqui)
316
per conubia nostra, per inceptos hymenaeos,
317
si bene quid de te merui, fuit aut tibi quicquam
318
dulce meum, miserere domus labentis, et istam—
319
oro, si quis adhuc precibus locus—exue mentem.
320
Te propter Libycae gentes Nomadumque tyranni
321
odere, infensi Tyrii; te propter eundem
322
exstinctus pudor, et, qua sola sidera adibam,
323
fama prior. Cui me moribundam deseris, hospes?
324
Hoc solum nomen quoniam de coniuge restat.
325
Quid moror? An mea Pygmalion dum moenia frater
326
destruat, aut captam ducat Gaetulus Iarbas?
327
Saltem si qua mihi de te suscepta fuisset
328
ante fugam suboles, si quis mihi parvulus aula
329
luderet Aeneas, qui te tamen ore referret,
330
non equidem omnino capta ac deserta viderer.”