Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
361
Italiam non sponte sequor.”
362
Talia dicentem iamdudum aversa tuetur,
363
huc illuc volvens oculos, totumque pererrat
364
luminibus tacitis, et sic accensa profatur:
365
“Nec tibi diva parens, generis nec Dardanus auctor,
366
perfide; sed duris genuit te cautibus horrens
367
Caucasus, Hyrcanaeque admorunt ubera tigres.
368
Nam quid dissimulo, aut quae me ad maiora reservo?
369
Num fletu ingemuit nostro? Num lumina flexit?
370
Num lacrimas victus dedit, aut miseratus amantem est?
371
Quae quibus anteferam? Iam iam nec maxuma Iuno,
372
nec Saturnius haec oculis pater aspicit aequis.
373
Nusquam tuta fides. Eiectum litore, egentem
374
excepi, et regni demens in parte locavi;
375
amissam classem, socios a morte reduxi.
376
Heu furiis incensa feror! Nunc augur Apollo,
377
nunc Lyciae sortes, nunc et Iove missus ab ipso
378
interpres divom fert horrida iussa per auras.
379
Scilicet is Superis labor est, ea cura quietos
380
sollicitat. Neque te teneo, neque dicta refello.
381
I, sequere Italiam ventis, pete regna per undas.
382
Spero equidem mediis, si quid pia numina possunt,
383
supplicia hausurum scopulis, et nomine Dido
384
saepe vocaturum. Sequar atris ignibus absens,
385
et, cum frigida mors anima seduxerit artus,
386
omnibus umbra locis adero. Dabis, improbe, poenas.
387
Audiam et haec Manis veniet mihi fama sub imos.”
388
His medium dictis sermonem abrumpit, et auras
389
aegra fugit, seque ex oculis avertit et aufert,
390
linquens multa metu cunctantem et multa parantem