Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
391
dicere. Suscipiunt famulae, conlapsaque membra
392
marmoreo referunt thalamo stratisque reponunt.
393
At pius Aeneas, quamquam lenire dolentem
394
solando cupit et dictis avertere curas,
395
multa gemens magnoque animum labefactus amore,
396
iussa tamen divom exsequitur, classemque revisit.
397
Tum vero Teucri incumbunt, et litore celsas
398
deducunt toto naves: natat uncta carina;
399
frondentisque ferunt remos et robora silvis
400
infabricata, fugae studio.
401
Migrantis cernas, totaque ex urbe ruentis.
402
Ac velut ingentem formicae farris acervum
403
cum populant, hiemis memores, tectoque reponunt;
404
it nigrum campis agmen, praedamque per herbas
405
convectant calle angusto; pars grandia trudunt
406
obnixae frumenta umeris; pars agmina cogunt
407
castigantque moras; opere omnis semita fervet.
408
Quis tibi tum, Dido, cernenti talia sensus?
409
quosve dabas gemitus, cum litora fervere late
410
prospiceres arce ex summa, totumque videres
411
misceri ante oculos tantis clamoribus aequor?
412
Improbe Amor, quid non mortalia pectora cogis?
413
Ire iterum in lacrimas, iterum temptare precando
414
cogitur, et supplex animos submittere amori,
415
ne quid inexpertum frustra moritura relinquat.
416
“Anna, vides toto properari litore; circum
417
undique convenere; vocat iam carbasus auras,
418
puppibus et laeti nautae imposuere coronas.
419
Hunc ego si potui tantum sperare dolorem,
420
et perferre, soror, potero. Miserae hoc tamen unum