Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
511
tergeminamque Hecaten, tria virginis ora Dianae.
512
Sparserat et latices simulatos fontis Averni,
513
falcibus et messae ad lunam quaeruntur aënis
514
pubentes herbae nigri cum lacte veneni;
515
quaeritur et nascentis equi de fronte revolsus
516
et matri praereptus amor.
517
Ipsa mola manibusque piis altaria iuxta,
518
unum exuta pedem vinclis, in veste recincta,
519
testatur moritura deos et conscia fati
520
sidera; tum, si quod non aequo foedere amantes
521
curae numen habet iustumque memorque, precatur.
522
Nox erat, et placidum carpebant fessa soporem
523
corpora per terras, silvaeque et saeva quierant
524
aequora: cum medio volvuntur sidera lapsu,
525
cum tacet omnis ager, pecudes pictaeque volucres,
526
quaeque lacus late liquidos, quaeque aspera dumis
527
rura tenent, somno positae sub nocte silenti
528
lenibant curas, et corda oblita laborum.
529
At non infelix animi Phoenissa, nec umquam
530
Solvitur in somnos, oculisve aut pectore noctem
531
accipit: ingeminant curae, rursusque resurgens
532
saevit amor, magnoque irarum fluctuat aestu.
533
Sic adeo insistit, secumque ita corde volutat:
534
“En, quid ago? Rursusne procos inrisa priores
535
experiar, Nomadumque petam conubia supplex,
536
quos ego sim totiens iam dedignata maritos?
537
Iliacas igitur classes atque ultima Teucrum
538
iussa sequar? Quiane auxilio iuvat ante levatos,
539
et bene apud memores veteris stat gratia facti?
540
Quis me autem, fac velle, sinet, ratibusve superbis