Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
481
ultimus Aethiopum locus est, ubi maxumus Atlas
482
axem humero torquet stellis ardentibus aptum:
483
hinc mihi Massylae gentis monstrata sacerdos,
484
Hesperidum templi custos, epulasque draconi
485
quae dabat, et sacros servabat in arbore ramos,
486
spargens umida mella soporiferumque papaver.
487
Haec se carminibus promittit solvere mentes
488
quas velit, ast aliis duras immittere curas,
489
sistere aquam fluviis, et vertere sidera retro;
490
nocturnosque movet Manis: mugire videbis
491
sub pedibus terram, et descendere montibus ornos.
492
Testor, cara, deos et te, germana, tuumque
493
dulce caput, magicas invitam accingier artes.
494
Tu secreta pyram tecto interiore sub auras
495
erige, et arma viri, thalamo quae fixa reliquit
496
impius, exuviasque omnis, lectumque iugalem,
497
quo perii, superimponas: abolere nefandi
498
cuncta viri monumenta iuvat, monstratque sacerdos.”
499
Haec effata silet; pallor simul occupat ora.
500
Non tamen Anna novis praetexere funera sacris
501
germanam credit, nec tantos mente furores
502
concipit, aut graviora timet, quam morte Sychaei:
503
ergo iussa parat.
504
At regina, pyra penetrali in sede sub auras
505
erecta ingenti taedis atque ilice secta,
506
intenditque locum sertis, et fronde coronat
507
funerea; super exuvias ensemque relictum
508
effigiemque toro locat, haud ignara futuri.
509
Stant arae circum, et crines effusa sacerdos
510
ter centum tonat ore deos, Erebumque Chaosque,