Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
451
mortem orat; taedet caeli convexa tueri.
452
Quo magis inceptum peragat lucemque relinquat,
453
vidit, turicremis cum dona imponeret aris,
454
horrendum dictu, latices nigrescere sacros,
455
fusaque in obscenum se vertere vina cruorem.
456
Hoc visum nulli, non ipsi effata sorori.
457
Praeterea fuit in tectis de marmore templum
458
coniugis antiqui, miro quod honore colebat,
459
velleribus niveis et festa fronde revinctum:
460
hinc exaudiri voces et verba vocantis
461
visa viri, nox cum terras obscura teneret;
462
solaque culminibus ferali carmine bubo
463
saepe queri et longas in fletum ducere voces;
464
multaque praeterea vatum praedicta priorum
465
terribili monitu horrificant. Agit ipse furentem
466
in somnis ferus Aeneas; semperque relinqui
467
sola sibi, semper longam incomitata videtur
468
ire viam, et Tyrios deserta quaerere terra.
469
Eumenidum veluti demens videt agmina Pentheus,
470
et solem geminum et duplicis se ostendere Thebas;
471
aut Agamemnonius scaenis agitatus Orestes
472
armatam facibus matrem et serpentibus atris
473
cum fugit, ultricesque sedent in limine Dirae.
474
Ergo ubi concepit furias evicta dolore
475
decrevitque mori, tempus secum ipsa modumque
476
exigit, et, maestam dictis adgressa sororem,
477
consilium voltu tegit, ac spem fronte serenat:
478
“Inveni, germana, viam—gratare sorori—
479
quae mihi reddat eum, vel eo me solvat amantem.
480
Oceani finem iuxta solemque cadentem