Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
571
Tum vero Aeneas, subitis exterritus umbris,
572
corripit e somno corpus, sociosque fatigat:
573
“Praecipites vigilate, viri, et considite transtris;
574
solvite vela citi. Deus aethere missus ab alto
575
festinare fugam tortosque incidere funes
576
ecce iterum stimulat. Sequimur te, sancte deorum,
577
quisquis es, imperioque iterum paremus ovantes.
578
Adsis o placidusque iuves, et sidera caelo
579
dextra feras.” Dixit, vaginaque eripit ensem
580
fulmineum, strictoque ferit retinacula ferro.
581
Idem omnes simul ardor habet, rapiuntque ruuntque;
582
litora deseruere; latet sub classibus aequor;
583
adnixi torquent spumas et caerula verrunt.
584
Et iam prima novo spargebat lumine terras
585
Tithoni croceum linquens Aurora cubile.
586
Regina e speculis ut primum albescere lucem
587
vidit, et aequatis classem procedere velis,
588
litoraque et vacuos sensit sine remige portus,
589
terque quaterque manu pectus percussa decorum,
590
flaventesque abscissa comas, “Pro Iuppiter, ibit
591
hic” ait “et nostris inluserit advena regnis?
592
Non arma expedient, totaque ex urbe sequentur,
593
deripientque rates alii navalibus? Ite,
594
ferte citi flammas, date vela, impellite remos!—
595
Quid loquor, aut ubi sum? Quae mentem insania mutat?
596
Infelix Dido, nunc te facta impia tangunt.
597
Tum decuit, cum sceptra dabas.—En dextra fidesque,
598
quem secum patrios aiunt portare Penates,
599
quem subiisse umeris confectum aetate parentem!
600
Non potui abreptum divellere corpus, et undis