Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
601
spargere? Non socios, non ipsum absumere ferro
602
Ascanium, patriisque epulandum ponere mensis?—
603
Verum anceps pugnae fuerat fortuna:—fuisset.
604
Quem metui moritura? Faces in castra tulissem,
605
implessemque foros flammis, natumque patremque
606
cum genere extinxem, memet super ipsa dedissem.
607
“Sol, qui terrarum flammis opera omnia lustras,
608
tuque harum interpres curarum et conscia Iuno,
609
nocturnisque Hecate triviis ululata per urbes,
610
et Dirae ultrices, et di morientis Elissae,
611
accipite haec, meritumque malis advertite numen,
612
et nostras audite preces. Si tangere portus
613
infandum caput ac terris adnare necesse est,
614
et sic fata Iovis poscunt, hic terminus haeret:
615
at bello audacis populi vexatus et armis,
616
finibus extorris, complexu avulsus Iuli,
617
auxilium imploret, videatque indigna suorum
618
funera; nec, cum se sub leges pacis iniquae
619
tradiderit, regno aut optata luce fruatur,
620
sed cadat ante diem, mediaque inhumatus harena.
621
Haec precor, hanc vocem extremam cum sanguine fundo.
622
Tum vos, o Tyrii, stirpem et genus omne futurum
623
exercete odiis, cinerique haec mittite nostro
624
munera. Nullus amor populis, nec foedera sunto.
625
Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor,
626
qui face Dardanios ferroque sequare colonos,
627
nunc, olim, quocumque dabunt se tempore vires.
628
Litora litoribus contraria, fluctibus undas
629
imprecor, arma armis; pugnent ipsique nepotesque.”
630
Haec ait, et partis animum versabat in omnis,