Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
331
Hic iuvenis iam victor ovans vestigia presso
332
haud tenuit titubata solo, sed pronus in ipso
333
concidit immundoque fimo sacroque cruore.
334
Non tamen Euryali, non ille oblitus amorum;
335
nam sese opposuit Salio per lubrica surgens;
336
ille autem spissa iacuit revolutus harena.
337
Emicat Euryalus, et munere victor amici
338
prima tenet, plausuque volat fremituque secundo.
339
Post Helymus subit, et nunc tertia palma Diores.
340
Hic totum caveae consessum ingentis et ora
341
prima patrum magnis Salius clamoribus implet,
342
ereptumque dolo reddi sibi poscit honorem.
343
Tutatur favor Euryalum, lacrimaeque decorae,
344
gratior et pulchro veniens in corpore virtus.
345
Adiuvat et magna proclamat voce Diores,
346
qui subiit palmae, frustraque ad praemia venit
347
ultima, si primi Salio reddentur honores.
348
Tum pater Aeneas “Vestra” inquit “munera vobis
349
certa manent, pueri, et palmam movet ordine nemo;
350
me liceat casus misereri insontis amici.”
351
Sic fatus, tergum Gaetuli immane leonis
352
dat Salio, villis onerosum atque unguibus aureis.
353
Hic Nisus, “Si tanta” inquit “sunt praemia victis,
354
et te lapsorum miseret, quae munera Niso
355
digna dabis, primam merui qui laude coronam,
356
ni me, quae Salium, fortuna inimica tulisset?
357
Et simul his dictis faciem ostentabat et udo
358
turpia membra fimo. Risit pater optimus olli
359
et clipeum efferri iussit, Didymaonis artem,
360
Neptuni sacro Danais de poste refixum.