Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
361
Hoc iuvenem egregium praestanti munere donat;
362
Post, ubi confecti cursus, et dona peregit:
363
“Nunc, si cui virtus animusque in pectore praesens,
364
adsit, et evinctis attollat brachia palmis.”
365
Sic ait, et geminum pugnae proponit honorem,
366
victori velatum auro vittisque iuvencum,
367
ensem atque insignem galeam solacia victo.
368
Nec mora: continuo vastis cum viribus effert
369
ora Dares, magnoque virum se murmure tollit;
370
solus qui Paridem solitus contendere contra,
371
idemque ad tumulum, quo maximus occubat Hector,
372
victorem Buten immani corpore, qui se
373
Bebrycia veniens Amyci de gente ferebat,
374
perculit, et fulva moribundum extendit harena.
375
Talis prima Dares caput altum in proelia tollit,
376
ostenditque umeros latos, alternaque iactat
377
brachia protendens, et verberat ictibus auras.
378
Quaeritur huic alius; nec quisquam ex agmine tanto
379
audet adire virum manibusque inducere caestus.
380
Ergo alacris, cunctosque putans excedere palma,
381
Aeneae stetit aute pedes, nec plura moratus
382
tum laeva taurum cornu tenet, atque ita fatur:
383
“Nate dea, si nemo audet se credere pugnae,
384
quae finis standi? Quo me decet usque teneri?
385
Ducere dona iube.” Cuncti simul ore fremebant
386
Dardanidae, reddique viro promissa iubebant.
387
Hic gravis Entellum dictis castigat Acestes,
388
proximus ut viridante toro consederat herbae:
389
“Entelle, heroum quondam fortissime frustra,
390
tantane tam patiens nullo certamine tolli