Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
541
Nec bonus Eurytion praelato invidit honori,
542
quamvis solus avem caelo deiecit ab alto.
543
Proximus ingreditur donis, qui vincula rupit;
544
extremus, volucri qui fixit arundine malum.
545
At pater Aeneas, nondum certamine misso,
546
custodem ad sese comitemque impubis Iuli
547
Epytiden vocat, et fidam sic fatur ad aurem:
548
“Vade age, et Ascanio, si iam puerile paratum
549
agmen habet secum, cursusque instruxit equorum,
550
ducat avo turmas, et sese ostendat in armis,
551
dic” ait. Ipse omnem longo decedere circo
552
infusum populum, et campos iubet esse patentes.
553
Incedunt pueri, pariterque ante ora parentum
554
frenatis lucent in equis, quos omnis euntes
555
Trinacriae mirata fremit Troiaeque iuventus.
556
omnibus in morem tonsa coma pressa corona;
557
cornea bina ferunt praefixa hastilia ferro;
558
pars levis umero pharetras; it pectore summo
559
flexilis obtorti per collum circulus auri.
560
Tres equitum numero turmae, ternique vagantur
561
ductores: pueri bis seni quemque secuti
562
agmine partito fulgent paribusque magistris.
563
Una acies iuvenum, ducit quam parvus ovantem
564
nomen avi referens Priamus,—tua clara, Polite,
565
progenies, auctura Italos,—quem Thracius albis
566
portat equus bicolor maculis, vestigia primi
567
alba pedis frontemque ostentans arduus albam.
568
Alter Atys, genus unde Atii duxere Latini,
569
parvus Atys, pueroque puer dilectus Iulo.
570
Extremus, formaque ante omnis pulcher, Iulus