Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
6
1
Sic fatur lacrimans, classique immittit habenas,
2
et tandem Euboïcis Cumarum adlabitur oris.
3
Obvertunt pelago proras; tum dente tenaci
4
ancora fundabat naves, et litora curvae
5
praetexunt puppes. Iuvenum manus emicat ardens
6
litus in Hesperium; quaerit pars semina flammae
7
abstrusa in venis silicis, pars densa ferarum
8
tecta rapit silvas, inventaque flumina monstrat.
9
At pius Aeneas arces, quibus altus Apollo
10
praesidet, horrendaeque procul secreta Sibyllae
11
antrum immane petit, magnum cui mentem animumque
12
Delius inspirat vates, aperitque futura.
13
Iam subeunt Triviae lucos atque aurea tecta.
14
Daedalus, ut fama est, fugiens Minoïa regna,
15
praepetibus pennis ausus se credere caelo,
16
insuetum per iter gelidas enavit ad Arctos,
17
Chalcidicaque levis tandem super adstitit arce.
18
Redditus his primum terris, tibi, Phoebe, sacravit
19
remigium alarum, posuitque immania templa.
20
In foribus letum Androgeo: tum pendere poenas
21
Cecropidae iussi—miserum!—septena quotannis
22
corpora natorum; stat ductis sortibus urna.
23
Contra elata mari respondet Gnosia tellus:
24
hic crudelis amor tauri, suppostaque furto
25
Pasiphaë, mixtumque genus prolesque biformis
26
Minotaurus inest, Veneris monumenta nefandae;
27
hic labor ille domus et inextricabilis error;
28
magnum reginae sed enim miseratus amorem
29
Daedalus ipse dolos tecti ambagesque resolvit,
30
caeca regens filo vestigia. Tu quoque magnam