Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
121
si fratrem Pollux alterna morte redemit,
122
itque reditque viam totiens. Quid Thesea, magnum
123
quid memorem Alciden? Et mi genus ab Iove summo.”
124
Talibus orabat dictis, arasque tenebat,
125
cum sic orsa loqui vates: “Sate sanguine divom,
126
Tros Anchisiade, facilis descensus Averno;
127
noctes atque dies patet atri ianua Ditis;
128
sed revocare gradum superasque evadere ad auras,
129
hoc opus, hic labor est. Pauci, quos aequus amavit
130
Iuppiter, aut ardens evexit ad aethera virtus,
131
dis geniti potuere. Tenent media omnia silvae,
132
Cocytusque sinu labens circumvenit atro.
133
Quod si tantus amor menti, si tanta cupido est,
134
bis Stygios innare lacus, bis nigra videre
135
Tartara, et insano iuvat indulgere labori,
136
accipe, quae peragenda prius. Latet arbore opaca
137
aureus et foliis et lento vimine ramus,
138
Iunoni infernae dictus sacer; hunc tegit omnis
139
lucus, et obscuris claudunt convallibus umbrae.
140
Sed non ante datur telluris operta subire,
141
auricomos quam quis decerpserit arbore fetus.
142
Hoc sibi pulchra suum ferri Proserpina munus
143
instituit. Primo avulso non deficit alter
144
aureus, et simili frondescit virga metallo.
145
Ergo alte vestiga oculis, et rite repertum
146
carpe manu; namque ipse volens facilisque sequetur,
147
si te fata vocant; aliter non viribus ullis
148
vincere, nec duro poteris convellere ferro.
149
Praeterea iacet exanimum tibi corpus amici—
150
heu nescis—totamque incestat funere classem,