Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
541
procubuit subito et caelum tonat omne fragore.
542
Semineces ad terram, immani mole secuta,
543
confixique suis telis et pectora duro
544
transfossi ligno veniunt. Vix unus Helenor
545
et Lycus elapsi. Quorum primaevus Helenor,
546
Maeonio regi quem serva Licymnia furtim
547
sustulerat vetitisque ad Troiam miserat armis,
548
ense levis nudo parmaque inglorius alba;
549
isque ubi se Turni media inter milia vidit,
550
hinc acies atque hinc acies adstare Latinas:
551
ut fera, quae densa venantum saepta corona
552
contra tela furit seseque haud nescia morti
553
inicit et saltu supra venabula fertur,
554
haud aliter iuvenis medios moriturus in hostis
555
inruit et, qua tela videt densissima, tendit.
556
At pedibus longe melior Lycus inter et hostis
557
inter et arma fuga muros tenet altaque certat
558
prendere tecta manu sociumque attingere dextras.
559
Quem Turnus, pariter cursu teloque secutus,
560
increpat his victor: “Nostrasne evadere, demens,
561
sperasti te posse manus?” Simul adripit ipsum
562
pendentem et magna muri cum parte revellit.
563
Qualis ubi aut leporem aut candenti corpore cycnum
564
sustulit alta petens pedibus Iovis armiger uncis
565
quaesitum aut matri multis balatibus agnum
566
Martius a stabulis rapuit lupus. Undique clamor
567
tollitur: invadunt et fossas agere complent;
568
ardentis taedas alii ad fastigia iactant.
569
Ilioneus saxo atque ingenti fragmine montis
570
Lucetium portae subeuntem ignisque ferentem,