Amores, Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris, R. Ehwald, edidit ex Rudolphi Merkelii recognitione, Leipzig, B. G. Teubner, 1907
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Quod licet et facile est quisquis cupit, arbore frondis
Carpat et e magno flumine potet aquam.
Siqua volet regnare diu, deludat amantem.
Ei mihi, ne monitis torquear ipse meis!
35
Quidlibet eveniat, nocet indulgentia nobis —
Quod sequitur, fugio; quod fugit, ipse sequor.
At tu, formosae nimium secure puellae,
Incipe iam prima claudere nocte forem.
Incipe, quis totiens furtim tua limina pulset,
40
Quaerere, quid latrent nocte silente canes,
Quas ferat et referat sollers ancilla tabellas,
Cur totiens vacuo secubet ipsa toro.
Mordeat ista tuas aliquando cura medullas,
Daque locum nostris materiamque dolis.
45
Ille potest vacuo furari litore harenas,
Uxorem stulti siquis amare potest.
Iamque ego praemoneo: nisi tu servare puellam
Incipis, incipiet desinere esse mea!
Multa diuque tuli; speravi saepe futurum,
50
Cum bene servasses, ut bene verba darem.
Lentus es et pateris nulli patienda marito;
At mihi concessi finis amoris erit!
Scilicet infelix numquam prohibebor adire?
Nox mihi sub nullo vindice semper erit?
55
Nil metuam? per nulla traham suspiria somnos?
Nil facies, cur te iure perisse velim?
Quid mihi cum facili, quid cum lenone marito?
Corrumpit vitio gaudia nostra suo.
Quin alium, quem tanta iuvat patientia, quaeris?
60
Me tibi rivalem si iuvat esse, veta!