Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
1
Haec tua Penelope lento tibi mittit, Ulixe;
Nil mihi rescribas attinet: ipse veni!
Troia iacet certe, Danais invisa puellis;
Vix Priamus tanti totaque Troia fuit.
5
O utinam tum, cum Lacedaemona classe petebat,
Obrutus insanis esset adulter aquis!
Non ego deserto iacuissem frigida lecto,
Nec quererer tardos ire relicta dies;
Nec mihi quaerenti spatiosam fallere noctem
10
Lassaret viduas pendula tela manus.
Quando ego non timui graviora pericula veris?
Res est solliciti plena timoris amor.
In te fingebam violentos Troas ituros;
Nomine in Hectoreo pallida semper eram.
15
Sive quis Antilochum narrabat ab hoste revictum,
Antilochus nostri causa timoris erat;
Sive Menoetiaden falsis cecidisse sub armis,
Flebam successu posse carere dolos.
Sanguine Tlepolemus Lyciam tepefecerat hastam;
20
Tlepolemi leto cura novata mea est.
Denique, quisquis erat castris iugulatus Achivis,
Frigidius glacie pectus amantis erat.
Sed bene consuluit casto deus aequus amori.
Versa est in cineres sospite Troia viro.
25
Argolici rediere duces, altaria fumant;
Ponitur ad patrios barbara praeda deos.
Grata ferunt nymphae pro salvis dona maritis;
Illi victa suis Troica fata canunt.
Mirantur iustique senes trepidaeque puellae;
30
Narrantis coniunx pendet ab ore viri.