Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Nec somni faciles et nox erat annua nobis,
30
Et gemitum nullo laesa dolore dabam.
Nec, cur haec facerem, poteram mihi reddere causam
Nec noram, quid amans esset; at illud eram.
Prima malum nutrix animo praesensit anili;
Prima mihi nutrix 'Aeoli,' dixit, 'amas!'
35
Erubui, gremioque pudor deiecit ocellos;
Haec satis in tacita signa fatentis erant.
Iamque tumescebant vitiati pondera ventris,
Aegraque furtivum membra gravabat onus.
Quas mihi non herbas, quae non medicamina nutrix
40
Attulit audaci supposuitque manu,
Ut penitus nostris — hoc te celavimus unum —
Visceribus crescens excuteretur onus?
A, nimium vivax admotis restitit infans
Artibus et tecto tutus ab hoste fuit!
45
Iam noviens erat orta soror pulcherrima Phoebi,
Et nova luciferos Luna movebat equos.
Nescia, quae faceret subitos mihi causa dolores,
Et rudis ad partus et nova miles eram.
Nec tenui vocem. 'quid,' ait, 'tua crimina prodis?'
50
Oraque clamantis conscia pressit anus.
Quid faciam infelix? gemitus dolor edere cogit,
Sed timor et nutrix et pudor ipse vetant.
Contineo gemitus elapsaque verba reprendo
Et cogor lacrimas conbibere ipsa meas.
55
Mors erat ante oculos, et opem Lucina negabat —
Et grave, si morerer, mors quoque crimen erat —
Cum super incumbens scissa tunicaque comaque
Pressa refovisti pectora nostra tuis,