Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Rideat et Tyrio iaceat sublimis in ostro —
180
Flebit et ardores vincet adusta meos!
Dum ferrum flammaeque aderunt sucusque veneni,
Hostis Medeae nullus inultus erit!
Quodsi forte preces praecordia ferrea tangunt,
Nunc animis audi verba minora meis!
185
Tam tibi sum supplex, quam tu mihi saepe fuisti,
Nec moror ante tuos procubuisse pedes.
Si tibi sum vilis, communis respice natos;
Saeviet in partus dira noverca meos.
Et nimium similes tibi sunt, et imagine tangor,
190
Et quotiens video, lumina nostra madent.
Per superos oro, per avitae lumina flammae,
Per meritum et natos, pignora nostra, duos —
Redde torum, pro quo tot res insana reliqui;
Adde fidem dictis auxiliumque refer!
195
Non ego te inploro contra taurosque virosque,
Utque tua serpens victa quiescat ope;
Te peto, quem merui, quem nobis ipse dedisti,
Cum quo sum pariter facta parente parens.
Dos ubi sit, quaeris? campo numeravimus illo,
200
Qui tibi laturo vellus arandus erat.
Aureus ille aries villo spectabilis alto
Dos mea, quam, dicam si tibi 'redde!,' neges.
Dos mea tu sospes; dos est mea Graia iuventus!
I nunc, Sisyphias, inprobe, confer opes!
205
Quod vivis, quod habes nuptam socerumque potentis,
Hoc ipsum, ingratus quod potes esse, meum est.
Quos equidem actutum — sed quid praedicere poenam
Attinet? ingentis parturit ira minas.