Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
12
Exul, inops, contempta novo Medea marito
Dicit: an a regnis tempora nulla vacant?
At tibi Colchorum, memini, regina vacavi,
Ars mea cum peteres ut tibi ferret opem.
Tunc quae dispensant mortalia fila sorores
Debuerant fusos evoluisse meos.
5
Tum potui Medea mori bene! quidquid ab illo
Produxi vitam tempore, poena fuit.
Ei mihi! cur umquam iuvenalibus acta lacertis
117
Phrixeam petiit Pelias arbor ovem?
Cur umquam Colchi Magnetida vidimus Argo,
10
Turbaque Phasiacam Graia bibistis aquam?
Cur mihi plus aequo flavi placuere capilli
Et decor et linguae gratia ficta tuae?
Aut, semel in nostras quoniam nova puppis harenas
Venerat audacis attuleratque viros,
15
Isset anhelatos non praemedicatus in ignes
Inmemor Aesonides oraque adusta boum;
Semina iecisset totidem quot semina et hostes,
Ut caderet cultu cultor ab ipse suo!
Quantum perfidiae tecum, scelerate, perisset,
20
Dempta forent capiti quam mala multa meo!
Est aliqua ingrato meritum exprobrare voluptas.
Hac fruar; haec de te gaudia sola feram.
Iussus inexpertam Colchos advertere puppim
Intrasti patriae regna beata meae.
25
Hoc illic Medea fui, nova nupta quod hic est;
Quam pater est illi, tam mihi dives erat.
Hic Ephyren bimarem, Scythia tenus ille nivosa
Omne tenet, Ponti qua plaga laeva iacet.