Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
14
Mittit Hypermestra de tot modo fratribus uni —
Cetera nuptarum crimine turba iacet.
Clausa domo teneor gravibusque coercita vinclis;
Est mihi supplicii causa fuisse piam.
5
Quod manus extimuit iugulo demittere ferrum,
Sum rea; laudarer, si scelus ausa forem.
Esse ream praestat, quam sic placuisse parenti;
Non piget inmunes caedis habere manus.
Me pater igne licet, quem non violavimus, urat,
10
Quaeque aderant sacris, tendat in ora faces;
Aut illo iugulet, quem non bene tradidit ensem,
Ut, qua non cecidit vir nece, nupta cadam —
Non tamen, ut dicant morientia 'paenitet!' ora,
Efficiet. non est, quam piget esse, pia.
15
Paeniteat sceleris Danaum saevasque sorores;
Hic solet eventus facta nefanda sequi.
Cor pavet admonitu temeratae sanguine noctis,
Et subitus dextrae praepedit ossa tremor.
Quam tu caede putes fungi potuisse mariti,
20
Scribere de facta non sibi caede timet!
Sed tamen experiar. modo facta crepuscula terris;
Ultima pars lucis primaque noctis erat.
Ducimur Inachides magni sub tecta Pelasgi,
Et socer armatas accipit ipse nurus.
25
Undique conlucent praecinctae lampades auro;
Dantur in invitos inpia tura focos;
Vulgus 'Hymen, Hymenaee!' vocant. fugit ille vocantis;
Ipsa Iovis coniunx cessit ab urbe sua!
Ecce, mero dubii, comitum clamore frequentes,
30
Flore novo madidas inpediente comas,