Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
In thalamos laeti — thalamos, sua busta! — feruntur
Strataque corporibus funere digna premunt.
Iamque cibo vinoque graves somnoque iacebant,
Securumque quies alta per Argos erat —
35
Circum me gemitus morientum audire videbar;
Et tamen audibam, quodque verebar erat.
Sanguis abit, mentemque calor corpusque relinquit,
Inque novo iacui frigida facta toro.
Ut leni Zephyro graciles vibrantur aristae,
40
Frigida populeas ut quatit aura comas,
Aut sic, aut etiam tremui magis. ipse iacebas,
Quemque tibi dederant vina, soporis eras.
Excussere metum violenti iussa parentis;
Erigor et capio tela tremente manu.
45
Non ego falsa loquar: ter acutum sustulit ensem,
Ter male sublato reccidit ense manus.
Admovi iugulo — sine me tibi vera fateri! —
Admovi iugulo tela paterna tuo;
Sed timor et pietas crudelibus obstitit ausis,
50
Castaque mandatum dextra refugit opus.
Purpureos laniata sinus, laniata capillos
Exiguo dixi talia verba sono:
'Saevus, Hypermestra, pater est tibi; iussa parentis
Effice; germanis sit comes iste suis!
55
Femina sum et virgo, natura mitis et annis;
Non faciunt molles ad fera tela manus.
Quin age, dumque iacet, fortis imitare sorores —
Credibile est caesos omnibus esse viros!
Si manus haec aliquam posset committere caedem,
60
Morte foret dominae sanguinolenta suae.