Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Inde chelyn Phoebo, communia munera, ponam,
Et sub ea versus unus et alter erunt:
Grata lyram posui tibi, Phoebe, poetria Sappho:
Convenit illa mihi, convenit illa tibi.
185
Cur tamen Actiacas miseram me mittis ad oras,
Cum profugum possis ipse referre pedem?
Tu mihi Leucadia potes esse salubrior unda;
Et forma et meritis tu mihi Phoebus eris.
An potes, o scopulis undaque ferocior omni,
190
Si moriar, titulum mortis habere meae?
Ah quanto melius iungi mea pectora tecum
Quam poterant saxis praecipitanda dari!
Haec sunt illa, Phaon, quae tu laudare solebas,
Visaque sunt totiens ingeniosa tibi.
195
Nunc vellem facunda forem! dolor artibus obstat,
Ingeniumque meis substitit omne malis.
Non mihi respondent veteres in carmina vires;
Plectra dolore iacent muta, dolore lyra.
Lesbides aequoreae, nupturaque nuptaque proles,
200
Lesbides, Aeolia nomina dicta lyra,
Lesbides, infamem quae me fecistis amatae,
Desinite ad citharas turba venire mea!
Abstulit omne Phaon, quod vobis ante placebat,
Me miseram, dixi quam modo paene 'meus!'
205
Efficite ut redeat; vates quoque vestra redibit.
Ingenio vires ille dat, ille rapit.
Ecquid ago precibus, pectusve agreste movetur?
An riget, et Zephyri verba caduca ferunt?
Qui mea verba ferunt, vellem tua vela referrent;
210
Hoc te, si saperes, lente, decebat opus.