Epistulae, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Quin etiam rami positis lugere videntur
Frondibus, et nullae dulce queruntur aves;
Sola virum non ulta pie maestissima mater
Concinit Ismarium Daulias ales Ityn.
155
Ales Ityn, Sappho desertos cantat amores —
Hactenus; ut media cetera nocte silent.
Est nitidus vitroque magis perlucidus omni
Fons sacer — hunc multi numen habere putant —
Quem supra ramos expandit aquatica lotos,
160
Una nemus; tenero caespite terra viret.
Hic ego cum lassos posuissem flebilis artus,
Constitit ante oculos Naias una meos.
Constitit et dixit: 'quoniam non ignibus aequis
Ureris, Ambracia est terra petenda tibi.
165
Phoebus ab excelso, quantum patet, adspicit aequor —
Actiacum populi Leucadiumque vocant.
Hinc se Deucalion Pyrrhae succensus amore
Misit, et inlaeso corpore pressit aquas.
Nec mora, versus amor fugit lentissima mersi
170
Pectora, Deucalion igne levatus erat.
Hanc legem locus ille tenet. pete protinus altam
Leucada nec saxo desiluisse time!'
173
Ut monuit, cum voce abiit; ego territa surgo,
Nec lacrimas oculi continuere mei.
175
Ibimus, o nymphe, monstrataque saxa petemus;
Sit procul insano victus amore timor!
Quidquid erit, melius quam nunc erit! aura, subito
Et mea non magnum corpora pondus habe!
Tu quoque, mollis Amor, pennas suppone cadenti,
180
Ne sim Leucadiae mortua crimen aquae!